Εφηβεία και επανάσταση

«…Η εφηβεία είναι η περίοδος όπου ο έφηβος αγωνίζεται να διαμορφώσει μια δική του ταυτότητα και να μην υιοθετήσει αυτή που του δίνουν οι γονείς του και η κοινωνία. Το κύριο χαρακτηριστικό των εφήβων είναι η έλλειψη συμβιβασμού. Αυτό τους δίνει την ώθηση να είναι «αληθινοί» και να μην αποδέχονται «ψευδείς λύσεις»Winnicott.
           Οι ταχύτατες αλλαγές στο βιοσωματικό, το νοητικό και τον ψυχολογικό εαυτό που συμβαίνουν στην εφηβεία δημιουργούν την ανάγκη για ανασυγκρότηση του εφήβου και για διαμόρφωση μιας σταθερής εικόνας για τον εαυτό και ως προς τη μορφή και ως προς τα ψυχοκοινωνικά και συναισθηματικά χαρακτηριστικά.
         Ο έφηβος έχει πλέον την ικανότητα να σκέφτεται με υποθέσεις και πιθανότητες, βλέπει την πραγματικότητα ως μια από τις πολλές άλλες δυνατές καταστάσεις. Είναι σε θέση να οραματίζεται διάφορα και διαφορετικά από τα υπάρχοντα συστήματα. Η κατάκτηση αυτή ωθεί το υπάκουο παιδί της σχολικής ηλικίας να κρίνει τις απόψεις των γονέων του και να εναντιώνεται στις απαιτήσεις τους, προβάλλοντας τα δικά του επιχειρήματα. Αυτό τον ωθεί στην εξέταση του μέχρι τώρα τρόπου ζωής που ακολουθούσε και σε νέες επιλογές. Διαμορφώνει την ταυτότητά του ως προς τις βασικές αξίες και αρχές συμπεριφοράς που θα ακολουθήσει στη ζωή του. Παράλληλα, καλείται να επιλέξει σπουδές και επάγγελμα, ενώ αναζητάει την σεξουαλική του ταυτότητα.
       Βασικό ρόλο στη διαμόρφωση της ταυτότητας του εφήβου παίζει η επιτυχία ή αποτυχία του στην αντιμετώπιση των αναπτυξιακών κρίσεων των προηγούμενων σταδίων. Έφηβοι οι οποίοι πέρασαν ομαλά τα προηγούμενα στάδια ανάπτυξης έχουν περισσότερες πιθανότητες να αποκτήσουν ταυτότητα στο στάδιο αυτό.
         Βασικά στοιχεία τα οποία χαρακτηρίζουν την ταυτότητα είναι το επίπεδο εμπιστοσύνης στον εαυτό, η δέσμευση για κάποιο επάγγελμα, η στάση απέναντι στη θρησκεία και την πολιτική, η άποψη για τον εαυτό ως μια συγκεκριμένη προσωπικότητα, η στάση για την εξωτερική εμφάνιση και το ρόλο του φύλου.
          Κύριος ρόλος των γονέων στο στάδιο αυτό είναι να βοηθήσουν το παιδί να αποκτήσει αυτονομία και να διαμορφώσει ταυτότητα. Στο στάδιο της εφηβείας το παιδί έχει ανάγκη, ίσως περισσότερο από κάθε άλλο στάδιο, από ένα σταθερό πλαίσιο και από όρια.
        Χρειάζεται τις σταθερές αρχές, τις αξίες και τους κανόνες που έχουν οι γονείς. Είναι σημαντικό οι αρχές που οι γονείς θέτουν να έχουν νόημα και για τους ίδιους. Για να μπορέσει ο έφηβος να αποκτήσει αυτονομία, είναι σημαντικό να συγκρουστεί με δυνατούς γονείς. Ένας δυνατός πατέρας και μια δυνατή μητέρα δεν κινδυνεύουν να καταρρεύσουν, αν τους ανταγωνιστεί.
        Αν οι γονείς δεχθούν την κριτική του εφήβου, χωρίς να πιστεύουν τις θέσεις του, η τάση για υπερδύναμη και μεγαλομανία επιβεβαιώνεται και αυτό τον αναστατώνει. Με την άκριτη υποχώρηση των γονέων υπάρχει επίσης κίνδυνος να αυξηθούν απειλητικά οι ενοχές του εφήβου για την καταπίεση που ασκεί στους γονείς του.
          Από την άλλη πλευρά, αν οι γονείς περάσουν στο αντίθετο άκρο και επιμένουν στις δικές τους θέσεις, χωρίς να «ακούν» τις απόψεις του εφήβου, ή αν επιμένουν να τον διατάζουν, τότε προκαλούν μεγαλύτερη αντίδραση και επίθεση. Υπάρχει κίνδυνος, λόγω του έντονου αυταρχισμού των γονέων, ο έφηβος να οδηγηθεί σε αναγκαστική υποταγή.

         Και στις δύο περιπτώσεις ο έφηβος βιώνει έντονη ματαίωση, η οποία θα τον οδηγήσει ή σε φυγή ή σε ανοικτή σύγκρουση με τους γονείς και, σε ακραίες περιπτώσεις, μπορεί να τους «τιμωρήσει» με το να στραφεί εναντίον του εαυτού του με διάφορους τρόπους: για παράδειγμα, με το να αναπτύξει διάφορα ψυχολογικά προβλήματα, να κάνει χρήση αλκοόλ ή ναρκωτικών ή να ενταχθεί σε διάφορες περιθωριακές ομάδες.
        Η κατανόηση της αντίδρασης του εφήβου ως μιας φυσιολογικής μεταβατικής κατάστασης η οποία, παρότι μοιάζει με προσωπική επίθεση, δεν απευθύνεται στο γονέα-πρόσωπο αλλά στο γονέα ως ρόλο, διευκολύνει την αντιμετώπιση τέτοιου είδους προβλημάτων.
        Ένας σημαντικός παράγοντας που μπορεί να εμποδίσει την αυτονόμηση των εφήβων είναι τα προβλήματα που υπάρχουν στη σχέση του ζευγαριού ή γενικότερα στη λειτουργία της οικογένειας. Σε περίοδο κρίσης, συχνά η ενότητα της οικογένειας στηρίζεται στην ύπαρξη του παιδιού και στη φροντίδα του. Όταν το παιδί ωριμάσει και τείνει να αυτονομηθεί, ο κύριος σκοπός για τον οποίο το ζευγάρι είναι μαζί παύει να υπάρχει, οπότε απειλείται η διατήρηση της οικογένειας. Το παιδί, που στις περιπτώσεις αυτές αποτελεί το στυλοβάτη της οικογένειας, διαισθάνεται τον κίνδυνο που την απειλεί και «αναβάλλει» την αυτονόμησή του, παραμένοντας στο στάδιο της εξάρτησης της παιδικής ηλικίας. Συχνά, στο κρίσιμο αυτό στάδιο της αποχώρησής τους, οι έφηβοι που ζουν σε οικογένειες με προβλήματα αναπτύσσουν διάφορα συμπτώματα, για να διατηρήσουν τη συνοχή της οικογένειας τους.
Πηγή: Βασιλική Παπαδιώτη – Αθανασίου (2000)

Harlem shake

        Ποιος φοβάται τις χιλιάδες παραλλαγές του Harlem Shake ή πιο απλά την ελκυστικότητα της ανοιχτής κουλτούρας, της παγκοσμιοποιημένης τέχνης, των κινημάτων που ξεπηδούν μέσα από το διαδίκτυο; Πρόκειται για απλή μίμηση ή για πρόωρα δείγματα αυτού που θα επακολουθήσει;
        Πολλοί φοβούνται πως επίκειται ισοπέδωση των εθνικών πολιτισμών, κοινωνικότητα που θεμελιώνεται στον ιστό και μια νέα βιομηχανία δισεκατομμυρίων, που μεγενθύνεται και τροφοδοτείται από τον αριθμό των κλικ, τα βίντεο και τα ακούσματα πέρα από γλώσσες, ιστορικότητα και με χιλιάδες τοπικές εκδοχές.

          Το βασικό μοτίβο είναι το εξής: ένας τύπος, που χορεύει σε οποιοδήποτε πλαίσιο, στο δωμάτιό του, στο μετρό ακόμα και σε ένα στάδιο, κάποιοι αδιάφοροι παρατηρητές, που χωρίς καμιά προειδοποίηση σεληνιάζονται, ακολουθώντας τους ξέφρενους ρυθμούς της μουσικής. Κι όλα αυτά σε 31 μόλις δευτερόλεπτα.  
         Τα Μ.Μ.Ε. επιχειρούν να προσδώσουν κοινωνική χροιά, διαβλέποντας ότι μελλοντικά παρόμοιες παγκοσμιοποιημένες και αστραπιαίες μόδες μπορούν να αποτελέσουν σπινθήρες για αλληλεγγύη, ανατροπές και μιμητική επικοινωνία ομάδων και χρηστών από όλες τις περιοχές του πλανήτη, με τρόπο που δεν μπορεί να ελεγχθεί από κυβερνήσεις και βιομηχανίες, που τη φιλοσοφία τους δεν έλαβε υπόψη το ασύνορο Ίντερνετ. Το You Tube, τα κοινωνικά δίκτυα είναι οι διαμορφωτές των παγκοσμίων τάσεων, που αν παλαιότερα συμβολοποιούνταν στην Barbie, στην Coca-Cola και στην Dora, σήμερα λέγονται Gangnam Style, πουλάκι τσίου κλπ.     
          Σοβαρότατα δημοσιογραφικά δίκτυα ασχολούνται μαζί τους διαρκώς, καταμετρούν τα likes, τα σχόλια, τις παρατηρήσεις των χρηστών, την πρωτόγνωρη διαδραστικότητα του νέου, ανοιχτού, υπερτοπικού πολιτισμού, που δε χρειάζεται την ιστορία και το χρόνο για να καθιερωθεί, δεν αισχύνεται για τον προσωρινό του χαρακτήρα, αλλά παρόλα αυτά αλλάζει ακόμα και τον τρόπο που το copyright αναγνωρίζεται. Τα top down μοντέλα σταδιακά χάνουν την επιρροή τους και πρωτοβουλίες - έντεχνες ή άτεχνες, ιδιοφυείς ή υπεραπλουστευτικές - μερικών παιδιών ακόμα και από υποβαθμισμένες συνοικίες μεγαλουπόλεων, μεταβάλλονται σε πρότυπα ζωής, αισθητικής και κοινωνικής αντίληψης.    
        Οι μεγαλύτεροι αδυνατούν να κατανοήσουν τις αλλαγές στη νοοτροπία και στα πρότυπα των παιδιών τους, επειδή ακριβώς παραγνωρίζουν τη ψυχολογική και κοινωνική διάσταση του πιο αλληλεπιδραστικού και ανατρεπτικού μέσου που εφευρέθηκε ποτέ και την κωδικοποίηση της επικοινωνίας των ανθρώπων, που πρέπει απαρέγκλιτα πλέον να φέρει την προσωπική σφραγίδα πάνω στην οικουμενική προοπτική.
epapanis.blogspot.gr

Το σχολείο της Σουηδίας

       Η υποχρεωτική εκπαίδευση στη Σουηδία διαρκεί εννέα χρόνια. Η ηλικία του μαθητή δεν αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την εισαγωγή του στο σχολείο. Δίνεται η δυνατότητα, ανάλογα με τη σχολική του ετοιμότητα, να εισαχθεί από 6 έως 8 ετών. Όμως ειδική μέριμνα έχει ληφθεί για την προσχολική αγωγή.  
       Υπάρχουν τρία είδη προ-σχολικών μονάδων: το τυπικό νηπιαγωγείο (4-6 ετών), το οποίο τα παιδιά παρακολουθούν σε καθημερινή βάση και λειτουργεί από τις 6.30 έως τις 18.30, τα συμβεβλημένα με το δήμο προσχολικά καταλύματα, όπου εκπαιδευμένοι βρεφονηπιοκόμοι αναλαμβάνουν τη φύλαξη των παιδιών και το ανοιχτό νηπιαγωγείο, όπου οι γονείς έχουν τη δυνατότητα να εμπλακούν σε δραστηριότητες με τα παιδιά τους.
        Στην ηλικία των 6 ετών τα παιδιά μπορούν να παρακολουθήσουν την προσχολική τάξη, η οποία διαρκεί ένα σχολικό έτος και λειτουργεί ως προπαρασκευαστικό στάδιο για την ομαλή ένταξή τους στην υποχρεωτική εκπαίδευση. Το πρώτο σχολείο στο οποίο φοιτούν τα παιδιά ονομάζεται grundskolan και αντιστοιχεί με το δικό μας δημοτικό και γυμνάσιο. Και αυτό, όπως και οι περισσότερες βαθμίδες εκπαίδευσης, διοικούνται από τους δήμους. Οι γονείς μπορούν να επιλέξουν ανάμεσα σε ιδιωτικά ή δημόσια σχολεία, τα οποία συνήθως ανήκουν στο δήμο διαμονής τους και σπανιότερα σε άλλους δήμους. .

          Τα σχολεία μπορούν να λαμβάνουν διοικητικές αποφάσεις, όπως το μέγεθος της τάξης, το διδακτικό υλικό και το αν η διδασκαλία θα γίνεται σε ομάδες ομηλίκων μαθητών ή οι τάξεις θα απαρτίζονται από μεικτές ηλικιακές ομάδες. Η διάρκεια του σχολικού έτους είναι τουλάχιστον 178 ημέρες και κατ’ ανώτερο 190. Από το 1998 το αναλυτικό πρόγραμμα της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και της προσχολικής αγωγής συγχωνεύθηκαν. Έτσι επιτυγχάνεται ομαλότερη μετάβαση από τη μια βαθμίδα στην άλλη. Το αναλυτικό πρόγραμμα έχει το ρόλο γενικού οδηγού και δίνει έμφαση σε σκοπούς και στόχους που αναφέρονται στη γνώση, τις αξίες και τα κοινωνικά πρότυπα. Γίνεται προσπάθεια να εμπλακεί η οικογένεια στην εκπαιδευτική διαδικασία. .
       Δεν δίνεται βαθμολογία στις πρώτες τάξεις της υποχρεωτικής εκ-παίδευσης. Μια τριβάθμια κλίμακα αξιολόγησης χρησιμοποιείται από την όγδοη τάξη και μετά. Στην ένατη τάξη το σχολείο πρέπει να συνδέσει την ατομική επίδοση με τους προκαθορισμένους στόχους του. Η φοίτηση ολο-κληρώνεται με την απονομή του απολυτηρίου τίτλου.

     

            Οι λυκειακές σπουδές στη Σουηδία αναμορφώθηκαν κατά τη δεκαετία του '70. Τότε ενσωματώθηκαν τα θεωρητικά και τεχνικά Λύκεια που ίσχυαν μέχρι τότε. Σκοπός αυτής της μεταβολής ήταν η βελτίωση της ποιότητάς τους, η σύνδεσή τους με την αγορά εργασίας, η ενίσχυση των προσφερόμενων επιλογών προς τους μαθητές και η προετοιμασία τους για τη δια βίου εκπαίδευση.
          Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην εξειδίκευση, καθώς η αγορά εργασίας εξελίχθηκε ραγδαία. Έτσι, ο βασικός προσανατολισμός των λυκειακών σπουδών είναι η παροχή ευέλικτης εκπαίδευσης και ο εμπλουτισμός της με νέα μαθήματα. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι ο αριθμός των βασικών μαθημάτων ανέρχεται στα 16.
            Από το 1992 οι δήμοι υποχρεούνται να παρέχουν τη δυνατότητα λυκειακών σπουδών σε όλους τους μαθητές που τελειώνουν την υποχρεωτική εκπαίδευση και να προσφέρουν μεγάλη ποικιλία εθνικών προγραμμάτων σπουδών. Κριτήριο επιλογής αποτελούν οι προτιμήσεις των μαθητών σχετικά με τις ειδικότητες που επιθυμούν να ακολουθήσουν. Αν κάποιος δήμος αδυνατεί να προσφέρει όλα τα προγράμματα, μπορεί να συνεργαστεί με άλλους δήμους στον τομέα αυτό. Πολλοί συνεργαζόμενοι δήμοι μπορούν να δημιουργήσουν μια ένωση που παρέχει εξειδικεύσεις σε ορισμένα προγράμματα, τα οποία μπορούν να φιλοξενήσουν μαθητές από όλη τη Σουηδία. Η λυκειακή εκπαίδευση μπορεί να είναι ευθύνη περιφερειακών οργανισμών, γεωργικών ενώσεων, συνδικάτων και άλλων φορέων.
          Η ηλικία εισαγωγής είναι τα είκοσι έτη και σχεδόν το 98% των μαθητών που διαθέτουν απολυτήριο βασικής εκπαίδευσης συνεχίζουν σε αυτήν. Προϋπόθεση αποτελεί βαθμολογία τουλάχιστον «καλώς» στα σουηδικά, τα αγγλικά, και τα μαθηματικά. Υπάρχουν δεκαέξι εθνικά προγράμματα λυκειακών σπουδών: καλλιτεχνικός κύκλος, διοίκηση επιχειρήσεων, παιδική μέριμνα, μηχανικών, ηλεκτρολόγων-μηχανολόγων, ενεργειακής διαχείρισης, τροφίμων, χειροτεχνίας, επαγγελμάτων υγείας, ξενοδοχειακών επαγγελμάτων, βιομηχανίας, μέσων μαζικής ενημέρωσης, προγράμματα διαχείρισης εθνικών πόρων, φυσικών επιστημών, κοινωνικών επιστημών, τεχνολογίας και μηχανικών αυτοκινήτων.

       Τα εθνικά προγράμματα είναι το πλαίσιο βάσει των οποίων ο μαθητής μπορεί να επιλέξει ποικίλες εξειδικεύσεις. Τα περισσότερα από αυτά χωρίζονται σε κλάδους εξειδίκευσης στο δεύτερο και τρίτο έτος, ενώ το πρώτο έτος αποτελεί τον εθνικό κορμό των σπουδών. Οι εξειδικεύσεις επι-λέγονται από τους δήμους ανάλογα με τις τοπικές ανάγκες.
         Αν τα ενδιαφέροντα κάποιου μαθητή δεν αντιστοιχούν σε ένα από τα παραπάνω εθνικά προγράμματα, είναι εφικτή η παρακολούθηση συνδυασμού μαθημάτων από διαφορετικά προγράμματα. Ο μαθητής υποχρεούται να παρακολουθήσει τα 8 βασικά μαθήματα και κατόπιν μπορεί να απευθυνθεί σε οποιονδήποτε δήμο ή φορέα και να καταρτίσει ο ίδιος ένα εξατομικευμένο κύκλο σπουδών. Η ευελιξία είναι συνάρτηση του τεράστιου αριθμού συνδυασμών που μπορούν να γίνουν.
           Παράλληλα λειτουργούν ατομικά προγράμματα σπουδών για μαθητές που υστερούν στα σουηδικά, είχαν χαμηλή μαθησιακή επίδοση κατά τη βασική εκπαίδευση ή οι ανάγκες τους δεν καλύπτονταν από τα εθνικά προγράμματα σπουδών. Τα ατομικά προγράμματα έχουν υποστηρικτικό χαρακτήρα και ποικίλουν όσον αφορά το περιεχόμενο και τη διάρκεια. Υπάρχει ακόμη περίπτωση η επαγγελματική μαθητεία και η πρακτική άσκηση να αναγνωριστεί ως μέρος του προγράμματος σπουδών.
       Σε πιλοτική φάση βρίσκεται η προσπάθεια διασύνδεσης των λυκειακών σπουδών με την αγορά εργασίας. Η βιομηχανία και οι επιχειρήσεις μπορούν να συνδιαμορφώνουν το αναλυτικό πρόγραμμα, να απασχολούν και να εκπαιδεύουν μαθητές μέσω ενός τριμερούς συμβολαίου ανάμεσα στο μαθητή, το λύκειο και την επιχείρηση. Τα 8 βασικά μαθήματα παραμένουν σταθερά, ενώ η ολοκλήρωση αυτού του προγράμματος παρέχει τη δυνατότητα εισαγωγής σε ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Η οργάνωση, χρηματοδότηση και λειτουργία των σχολείων είναι ευθύνη των δήμων, αν και προβλέπεται η λειτουργία ιδιωτικών λυκείων. Ο αριθμός των μαθητών σε μία τάξη δεν μπορεί να υπερβαίνει τους 30. Η διάρκεια του σχολικού έτους δεν μπορεί να είναι λιγότερη από 178 μέρες, ενώ προβλέπονται 12 μέρες διακοπών.

        Αρχές της λυκειακής εκπαίδευσης είναι η παροχή γνώσεων, προτύπων, αξιών, υπευθυνότητας, επιλογών και ενσωμάτωση στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Τα αναλυτικά προγράμματα συμπληρώνονται από τους επιμέρους στόχους των προγραμμάτων. Σ' αυτά προσδιορίζεται το ελάχιστο ποσό γνώσης που πρέπει να αποκτηθεί, για να θεωρηθεί επιτυχής η διδασκαλία τους.
         Τα αναλυτικά προγράμματα για τα 8 βασικά μαθήματα αναπτύσσονται από το κράτος, ενώ το εθνικό συμβούλιο για την εκπαίδευση καθορίζει τους επιμέρους οδηγούς σπουδών για το κάθε πρόγραμμα. Ο σχολικός διοικητής παίρνει όλες τις αποφάσεις για τα τοπικά προγράμματα σπουδών. Τα 8 βασικά μαθήματα είναι: σουηδικά, αγγλικά, μαθηματικά, αγωγή του πολίτη, γυμναστική, θρησκευτικά, αισθητική αγωγή και θετικές επιστήμες.
         Η αξιολόγηση είναι ευθύνη του σχολείου και είναι συνεχής. Η βαθμολογία δίνεται με την ολοκλήρωση ενός κύκλου και όχι για κάθε μάθημα ξεχωριστά. Η κλίμακα βαθμολόγησης είναι τετραβάθμια: «κάτω από τη βάση», «καλώς», «λίαν καλώς» και «άριστα». Απαγορεύονται οι συγκρί-σεις μεταξύ μαθητών. Τα κριτήρια βαθμολόγησης αναφέρονται μέσα στα αναλυτικά προγράμματα και σταθμισμένες δοκιμασίες υπάρχουν για τα περισσότερα μαθήματα. Η τάση είναι να εισαχθούν αυστηρότερες διαδικασίες αξιολόγησης. Υπεύθυνοι για τις σπουδές είναι σε γενικές γραμμές οι διευθυντές των σχολείων, οι οποίοι πρέπει να διασφαλίσουν την παροχή επαρκούς επαγγελματικού προσανατολισμού σε όλους τους μαθητές. Είναι εμφανές ότι η σύνδεση με την αγορά εργασίας αποτελεί βασική αρχή των λυκειακών σπουδών. Το 74% των μαθητών ολοκληρώνει τις σπουδές αυ-τές, ενώ το 45% των αποφοίτων εισάγεται στη τριτοβάθμια εκπαίδευση.
epapanis.blogspot.gr

Η εξουσία μετακόμισε στους νέους!

       Ο «παλιός τρόπος» απέθανε! Η «δημιουργική ανατροπή» του συστήματος αποτελεί μονόδρομο, χάρη στα νέα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία μεταβιβάζουν εξουσίες από την κορυφή στους πολίτες και κυρίως στους νέους. Όμως, οι πολιτικοί δεν το έχουν ακόμη αντιληφθεί και θα το πληρώσουν ακριβά.
      Αυτό υποστηρίζει ο «στρατηγός» των προεκλογικών εκστρατειών των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, κ. Τζο Τρίπι, ο οποίος επισημαίνει ότι τα social media ανατρέπουν την κυριαρχία της πολιτικής και των ΜΜΕ και μεταφέρουν πρωτοφανή ισχύ στη νεολαία, υποστηρίζοντας ότι ζούμε εποχές ανατροπής, αντίστοιχες με την Αναγέννηση και την Βιομηχανική Επανάσταση.
        «Αυτό που βλέπουμε πλέον είναι μία μαζική μεταβίβαση εξουσιών στην κοινωνική βάση, καθώς με τα social media η δύναμη περνάει στα χέρια των ανθρώπων. Η εξουσία μετακόμισε! Αυτό το βλέπουμε στην Αίγυπτο και αλλού. Στις ΗΠΑ ο Ομπάμα έριξε τους Κλίντον, στους οποίους και ανήκε το κόμμα. Εάν ρωτούσες τα "αφεντικά" του κόμματος, ο Ομπάμα δεν ήταν καλή επιλογή. Όμως, ο κόσμος και τα social media νίκησαν το κομματικό κατεστημένο και πέταξαν έξω τους εκπροσώπους του. Οι Κλίντον έχασαν, διότι πίστευαν ότι ο "παλιός τρόπος" έπιανε. Όμως, δεν δουλεύει και δεν θα ξαναδουλέψει!»σημειώνει.
       «Η ικανότητα των ανθρώπων να διανέμουν την πληροφορία είναι εξαιρετικά μεγάλη. Το κόμμα που θα το καταλάβει αυτό σε κάθε δημοκρατία, θα είναι έτη φωτός πιο μπροστά. Όταν μείνεις πίσω σε ένα δικτυωμένο περιβάλλον, είναι σχεδόν αδύνατον να πάρεις προβάδισμα» τονίζει. «Μία νέα γενιά αντιλαμβάνεται πια τα πράγματα διαφορετικά, αναλαμβάνει τα ηνία της κοινωνίας κι εμπιστεύεται τις αναδυόμενες κοινότητες του διαδικτύου. Και αυτό είναι μόλις η αρχή» λέει ο κ. Τρίπι.

        «Αυτή η ανατροπή πρέπει να συμβεί και συμβαίνει, φέρνοντας και το τέλος των παλιών ΜΜΕ» υπογραμμίζει και συμπληρώνει ότι όλα ανατρέπονται, αφού το διαδίκτυο απαιτεί αυθεντικότητα. «Οι νέοι το καταλαβαίνουν αυτό κι έχουν ενδυναμωθεί από τη νέα κατάσταση. Ζούμε μία εποχή αντίστοιχη με εκείνη που ακολούθησε την δημιουργία του Τύπου, προκαλώντας επαναστάσεις και την Αναγέννηση. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα!» συμπληρώνει.
        Και καταλήγοντας ο κ. Τρίπι, υπογραμμίζει: «Οποιοσδήποτε μπορεί να ξεκινήσει μία επανάσταση με τα σωστά μέσα. Και όταν οι πολιτικοί δεν το καταλαβαίνουν, τότε ξεκινά η ανατροπή. Αυτό βλέπουμε και στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες».
www.tovima.gr