Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσω και σας...

    
        Κι ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσω και εσάς...Εγώ, εγωίστρια, θέλω να μονοπωλήσω το ενδιαφέρον σας, τώρα πριν φύγετε για την εκδρομή, πριν από το Πάσχα και τις Πανελλαδικές. Πόσα λίγα μαθήματα μας απέμειναν! Πόσος λίγος καιρός έμεινε, μέχρι να φύγετε οριστικά από το σχολείο και να μεγαλώσετε...Καλύτερα να σας αποχαιρετήσω εδώ , γιατί συνήθως αυτοί που μένουν πίσω, πονάνε περισσότερο.Όμως όσο κι αν το παίρνω απόφαση , η καρδιά μου αρνείται. Κάθε χρόνο πονάει, αλλά όσο μεγαλώνω,  δυσκολεύομαι να αφήνω τους μαθητές μου. Ειδικά, εσάς που συμπαθώ ιδιαίτερα.Τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω λίγο τους γονείς που δεν αντέχουν να αποχωριστούν τα παιδιά τους. Όμως εγώ είμαι γενναία και όλη τη χρονιά  σας έκανα πλύση εγκεφάλου να γίνετε ελεύθεροι και δυνατοί. Θα δώσω εγώ λοιπόν το παράδειγμα και θα σας σπρώξω στο κενό, για να πετάξετε μόνοι σας.
       Σας εύχομαι λοιπόν, αγαπημένα μου παιδιά, καλά  ταξίδια! Πιστεύω σε σας, στο μυαλό σας, στην καρδιά σας στο πείσμα σας, στο ήθος σας.Δε θέλω να πείτε ποτέ ψέματα, κυρίως στον εαυτό σας. Ακόμη κι αν πέσετε να σφίξετε τα δόντια και να συνεχίσετε τον αγώνα. Κάθε μέρα που ξημερώνει είναι ένας καινούργιος ήλιος. Ποτέ μην παραιτηθείτε. Διεκδικείστε τα όνειρά σας, μέχρι τέλους. Μπορεί να μείνετε μόνοι, όμως αξίζετε τα πάντα και θα βρείτε το δρόμο σας. Ακόμη κι αν δεν υπάρχει, να τον ανοίξετε εσείς, έστω κι αν χρειαστεί να τα βάλετε με όλους. Ποτέ μην καταδεχτείτε να κάνετε εκπτώσεις και ποτέ μη νικηθείτε από το φόβο. Θα είμαι πάντα στο πλευρό σας και πρώτη εγώ θα δίνω το παράδειγμα για όσα σας έμαθα. Θα είστε πάντα τα παιδιά μου όσο κι αν μεγαλώσετε...
       Θέλω να σταθείτε όρθιοι στις Πανελλαδικές και να πολεμήσετε με την ψυχή σας. Μην ακούτε κανέναν, ούτε καν εμένα! Θα είναι μια εμπειρία δυνατή και θέλω να την απολαύσετε. Μην ξεχνάτε όμως πως η ζωή είναι εκεί έξω και σας περιμένει, ό,τι κι αν γίνει. Απλώστε τα φτερά σας κι όλος ο κόσμος θα γίνει δικός σας. Είστε ξεχωριστοί κι αυτό μην το ξεχάσετε ποτέ.
       Σας ευχαριστώ για όσα μου δώσατε. Έμαθα πολλά από σας, αλλά το κυριότερο είναι ότι ζεστάθηκε η καρδιά μου μετά από χρόνια.Η καρέκλα δίπλα στο γραφείο μου θα σας περιμένει, όποτε νιώσετε ότι χάσατε το δρόμο σας. Καλή τύχη , λοιπόν και ο Θεός μαζί σας!

1 σχόλιο :

Σωτηρία Σιαμαντούρα είπε...

Περιγράφεις τόσο όμορφα τα συναισθήματα πολλών από εμάς τους εκπαιδευτικούς.. Σ' ευχαριστώ που κατέγραψες όσα αισθάνομαι και ίσως δυσκολεύομαι να τους γράψω!!!